در عشق تو در هر دهنم از جهان ملک خاتون رباعی 308

1 مرا دایم خیالت در ضمیر است مرا از روی خوبت ناگزیر است

2 نیامد جز خیالت در دو چشمم از آن رو کاو به غایت بی نظیر است

1 به دوش برمفکن آن دو زلف مشکین را مکش به تیغ جفا عاشقان مسکین را

2 چه باشد ار به شب وصل شاد گردانی ز لطف خاطر، بیچارگان غمگین را

1 ای سرو چمن چو قامتت راست با ما تو بگو که آن چه بالاست

2 میلت سوی ما بدی همیشه این سرکشی تو از چه برخاست