1 به صورت تو بتی کمتر آفریده خدا ترا کشیده و دست از قلم کشیده خدا

2 چو کرده نقش تو بر صفحه ی وجود رقم صد آفرین ز زبان قلم شنیده خدا

3 متاب روی ز همصحبتان که تنهایی لطیفه ای ست که از بهر خود گزیده خدا

4 زمانه کیست که منصور را به دار کشد به این وسیله به سوی خودش کشیده خدا

5 مرا چه کار به بال هماست، پندارم چو مرغ عیسی، او را نیافریده خدا

6 لباس فقر برازنده ی من است سلیم که جامه ای ست که بر قد من بریده خدا