در این جهان دل خود از جهان ملک خاتون غزل 1062

1 در این جهان دل خود را شکسته می بینم چو زلف یار بر او باد بسته می بینم

2 تن ضعیف نزار بلاکش خود را ز درد روز فراق تو خسته می بینم

3 بعیدم از رخ چون ماه تو تو رخ بنما که ماه روی تو بر خود خجسته می بینم

4 امید بود دلم را که برخورد ز وصال ولی چو عهد تو بازش شکسته می بینم

5 به روی من نگشایی در وصالش را چرا همیشه در این باب بسته می بینم

6 خیال بود که برخیزم از غمت لیکن درون دیده خیالت نشسته می بینم

7 به چشم و روی تو سوگند می خورم که به باغ مدام نرگس و گل گشته دسته می بینم