درین گلشن چو شاخ گل، سرا از آذر بیگدلی غزل 138

1 درین گلشن چو شاخ گل، سرا پا گوش بنشینم فغان بلبلی تا نشنوم، خاموش بنشینم

2 فریبم میدهی از وعده ی فردا، که باز امشب بصد امیدواری در رهت چون دوش بنشینم

3 مکش زین بیش، ای سرو سهی از غیرتم، تا کی تو در آغوش غیر و، من تهی آغوش بنشینم

4 بمحشر تا نیاموزند از من میزبانی را چو بینم دادخواهان تو را خاموش بنشینم

5 ز سوز عشق، چون پروانه در رقصم، مباد آذر که گردد آتشم افسرده و از جوش بنشینم!