در عالم سفله از بنی آدم کیست از مجد همگر رباعی 178

1 وقت طرب رسید که مشاطه بهار آراست نوعروس چمن را به صد نگار

2 گلگونه زد ز لاله رخ باغ و راغ را وز سبزه وسمه کرد بر ابروی جویبار

1 آن دل که جو جانش داشتم نیست صبری که بر او گماشتم نیست

2 زلف تو ز درج سینه دل بربود لابد چو نگه نداشتم نیست

1 یا آن دل گم گشته به من باز رسانید یا جان ز تن رفته به تن باز رسانید

2 یا جان بستانید زمن دیر مپائید یا یار مرا زود به من باز رسانید