در عالم عشق تو نه کفر است از فروغی بسطامی غزل 310

1 در عالم عشق تو نه کفر است و نه اسلام عشاق تو فارغ ز پرستیدن اصنام

2 آن جا که جمال تو نه تغییر و نه تبدیل وان جا که وجود تو نه آغاز و نه انجام

3 در مژده گذر کن که دمی در بدنش روح بر زنده نظر کن که بری از دلش آرام

4 سرمایه آمالی و بخشندهٔ احوال دیباچهٔ ارواحی و شیرازهٔ اجسام

5 هم قبلهٔ عشاقی و هم کعبهٔ مشتاق هم شورش آفاقی و هم فتنهٔ ایام

6 دل‌های مجرد همه در چنبر آن زلف مرغان بهشتی همه در حلقهٔ آن دام

7 یک میکده می خوردم از آن لعل می‌آلود یک باغچه گل چیدم از آن عارض گلفام

8 ما را نه غم طعن و نه اندیشهٔ ناموس مستان تو آسوده هم از ننگ و هم از نام

9 تا زیب بناگوش تو شد طرهٔ مشکین هرگز خبرم نیست نه از صبح و نه از شام

10 هیچ از لب و چشم تو قناعت نتوان کرد یارب چه نهادند در این شکر و بادام

11 بگذار ببوسد لب نوش تو فروغی زان پیش که جان را بنهد بر سر این کام