در بیابان هرکه یاد آن خم از سلیم تهرانی غزل 648

1 در بیابان هرکه یاد آن خم کاکل کند جلوه چون آب روان در سایه ی سنبل کند

2 هرکه را افتد هوای آن لب میگون به سر غنچه ای از گوشه ی دستار هردم گل کند

3 از فغان و ناله گلشن را به تنگ آورده است باغبان امشب نمی داند چه با بلبل کند

4 در محبت هست تأثیری که چون نقش پری صورت لیلی ز جیب بید مجنون گل کند

5 دوست از دشمن اسیر عشق نشناسد سلیم رهرو او موج دریا را خیال پل کند