1 به عهد بی وفایان، آشتی رنجیدنی دارد ز بوی گل، دماغم فکر دامن چیدنی دارد

2 ز هم چون بگذرد شیرازهٔ دفتر بهاران را ورق گرداندن برگ خزان هم دیدنی دارد

3 به کار هستی بی اعتبارش حیرتی دارم که صبح باد پیما فرصت خندیدنی دارد

4 دل تفسیدهای دارم ز مخموری، بیا ساقی به کشت تشنگان، ابر قدح باریدنی دارد

5 هوا شبنم فشان شد از بهار و خاک تردامن کنون در پیش پای توبه ها لغزیدنی دارد

6 کند قمری ز سرو و بلبل از گل قصه پردازی دهان نغمه سنجان چمن بوسیدنی دارد

7 حزین افسانه کوته کن گران خوابان غفلت را سخن چون پرده را نازک کند، سنجیدنی دارد