1 در ظل همائی که بر او میل جهانی است مرغان اولی‌الاجنحه را خوش طیرا نیست

2 در حسرت آن طایر بی‌بال و پر ما خوش دل شکن آهنگی و دل گاه فغانیست

3 پر گرم مران ای بت سر کش که به راهت در هر قدم افتاده ز پا سوخته جا نیست

4 برتاب عنان خود ازین راه که رد پی دیوانهٔ بی دهشت گیرنده عنانیست

5 مستغرق وصل است کسی از تو که او را از وصل و فراق تو نه سود و نه زیانیست

6 تمییز من و غیر حوالت به نظر کن کاندر رخ هر عاشقی از عشق نشانیست

7 گو قهر به اغیار مکن بهر دل ما آن شوخ که در هر غضبش لطف نهانیست

8 آهسته خدنگی زد و از سینه گذر کرد جنبش این تیر چه پرزور کمانیست

9 طرز سخن محتشم از غیر مجوئید کاین لهجه خاصی است که مخصوص زمانی است