به رسم حضرت از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 112

1 دلی چو زلف تو سر تا به پای، جمله شکست ز سر برآمده، در پا فتاده، رفته ز دست

2 ز من برید و به زلفت بریده‌ات پیوست به پای خویش آمد به دام و شد پا بست

1 قبله ما نیست، جز محراب ابروی شما دولت ما نیست، الا در سر کوی شما

2 روز محشر، در جواب پرسش سودای کفر هیچ دست آویز ما را نیست، جز موی شما

1 از کوی مغان، نیم شبی، ناله نی، خاست زاهد به خرابات مغان آمد و می‌، خواست

2 ما پیرو آن راهروانیم، که ما را چون نی بنماید، به انگشت، ره راست