در تکیه‌گه واسع این از محتشم کاشانی رباعی 49

1 زان آستان که قبلهٔ ارباب دولت است محرومی من از عدم قابلیت است

2 چشم ز عین بی‌بصری مانده بی‌نصیب زان خاک در گه سرمهٔ اهل بصیرت است

1 هان ای دل هجران گزین در جلوه است آن مه دگر تشریف استغنا مکن بر قد من کوته دگر

2 ای فتنه می‌انگیزی از رفتار او گرد بلا خوش میکشی میل فسون در چشم این گمره دگر

1 کسی ز روی چنان منع چون کند ما را خدا برای چه داده است چشم بینا را

2 نشان ز عالم آوارگی نبود هنوز که ساخت عشق تو آوارهٔ جهان ما را