در بحر یقین که از ابوسعید ابوالخیر رباعی 138

1 عشق آمد و خاک محنتم بر سر ریخت زان برق بلا به خرمنم اخگر ریخت

2 خون در دل و ریشهٔ تنم سوخت چنان کز دیده بجای اشک خاکستر ریخت

1 مستغرق نیل معصیت جامهٔ ما مجموعهٔ فعل زشت هنگامهٔ ما

2 گویند که روز حشر شب می‌نشود آنجا نگشایند مگر نامهٔ ما

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما