در ملک چنین که وسعتش از انوری ابیوردی رباعی 430

1 بیا ای جان، بیا ای جان، بیا فریاد رس ما را چو ما را یک نفس باشد، نباشی یک نفس ما را

2 ز عشقت گرچه با دردیم و در هجرانت اندر غم وز عشقِ تو نه بس باشد ز هجرانِ تو بس ما را

1 عشق تو دل را نکو پیرایه‌ایست دیده را دیدار تو سرمایه‌ایست

2 تیر مژگان ترا خون ریختن در طریق عشق کمتر پایه‌ایست

1 دوستی یک دلم همی باید وگرم خون دل خورد شاید

2 خود نگه می‌کنم به مادر دهر تا به عمری از این یکی زاید