در ملک چنین که وسعتش می‌دانی از انوری ابیوردی رباعی 430

1 هرچه مرا روی تو به روی رساند ناخوش و خوش‌دل به‌روی خوش بستاند

2 هست به رویت نیازم از همه رویی گرچه همه محنتی به روی رساند

1 دردا و دریغا که دل از دست بدادم واندر غم و اندیشه و تیمار فتادم

2 آبی که مرا نزد بزرگان جهان بود خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم

1 حسن تو بر ماه لشکر می‌کشد عشق تو بر عقل خنجر می‌کشد

2 خدمتش بر دست می‌گیرد فلک هر کرا دست غمت برمی‌کشد