1 در حضور جماعتی انبوه رفته بودم پی تفرّج کوه

2 کمری را شکافت یک یاری پیش ما ناگهان پی کاری

3 کرمکی یافتم میان کمر سیر و سیرآب و سبز و تازه و تر

4 اندر آنجا مقام خود کرده چون در آب و گیاه پرورده

5 هیچگونه مسام و راه گذر ما ندیدیدم در میان کمر

6 خلق چون دید صورت آن را تازه کردند جمله ایمان را

7 رزق این از کدام راه آمد که تر و تازه چون گیاه آمد

8 قوت از بهر قوّت جان است وان هم از فعل​های یزدان است

9 فعل حق را سبب نمی​شاید کم نگردد ز هیچ و نفزاید

10 بی سبب بین که دارد او زنده جمع شو تا کی ای پراکنده؟

11 بسکه دیدیم مرده از خوردن نادر است از گرسنگی مردن

12 گر توانگر بوی و گر درویش نخوری جز که قدر روزی خویش

13 تو کنی جمع تا فلان بخورد عاقل این را ز ابلهی شمرد