به نام خدایی که پست و بلند از جامی مثنوی 1

1 به نام خدایی که پست و بلند ز خورشید فضلش بود بهره مند

2 فرازنده این کهن بارگاه فروزنده مشعل مهر و ماه

3 کریمی که از طارم کبریا چو شد سایه گستر درین تنگنا

4 ز فر خود آن سایه را مایه داد لقب شاه عالم پناهش نهاد

5 جهان را ز صد گونه فرسودگی در آن سایه بخشید آسودگی

6 چو منشی عقل آن تمنا کند که تاریخ اقبالش انشا کند

7 فلک حل کند بهر عز و شرف زر مهر در لاجوردی صدف

8 عطارد کشد خامه افتخار کشد نقش بر صفحه روزگار

9 الا تا بود چرخ عالی نهاد ازان نقش این صفحه خالی مباد

10 شهی تاجور بر سریر سرور بماناد پاینده تا نفخ صور