در نیکویی افسانه‌ای از آشفتهٔ شیرازی غزل 799

1 چند غواص بری گوهر عمانی را طلب از شط قدح جوهر رمانی را

2 نقش روی تو بچین برده مبرهن کردم تا که بر صفحه شکستم قلم مانی را

1 بر آفتاب مکن ماه من حجاب سحاب که آفتاب نشاید نهفت زیر حجاب

2 همیشه برق به نی زار میزدی از ابر بجست برق زنی امشب و بسوخت سحاب

1 کمانداری که نتواند کشیدن کس کمانش را مرا سینه هدف گردیده تیر امتحانش را

2 بود در کاروان مصر گر پیراهن یوسف سزد جا دیده یعقوب گرد کاروانش را