صبحدم باد صبا آمد از ابن یمین فریومدی غزل 167

1 صبحدم باد صبا آمد و آورد خبر که بصد ناز رسد آن مه تابان ز سفر

2 چون صبا مژده رسانید که دلدار رسید مرده بودم ز غمش زنده شدم بار دگر

3 در جهان عشق من و حسن بتم پیدا شد هیچ پیدا نبود بر دل اصحاب نظر

4 بر میانش کمر از ساعد من میباید ای دریغا چو کمر دسترسم نیست بزر

5 گر بتیرم بزند ترک کمان ابروی من چاره ئی نیست جز اینم که کنم سینه سپر

6 گر تب عشق مرا دوست فسون می نکند خط چون شهپر طوطی چه کند گردشگر

7 مردم از آتش سودای خط مشکینش می رود ابن یمین را چو قلم دود بسر