صبح شد برخیز و برزن دامن از نشاط اصفهانی غزل 1

1 صبح شد برخیز و برزن دامن خرگاه را تاز سر بیرون کنیم این خفتن بیگاه را

2 ساقی گلچهره شاهد بین و غایب شمع را مهر عالمتاب طالع بین و غارت ماه را

3 آبی از ساغر بزن بر عشق و در مجمر بسوز حاصل این عقل غم افزای شادی کاه را

4 خرمی خواهی زمستی خواه و از بیدانشی کاسمان بی غم نماند خاطر آگاه را

5 عقل فکر آموز در عالم نشان از خود ندید هم نبیند عشق عالم سوز جز الاه را

6 دیده ناپاک است تا شویی روان کن اشک را پرده افلاک است تا سوزی بر افروز آه را

7 خود حجاب عکس ماهی چند داری سر بچاه سر بر آراز چاه تا بر چرخ بینی ماه را

8 آبش از سر برگذشت ای همرهان آگه کنید هم ملامتگوی عاشق هم سلامت خواه را

9 بر سر زلف درازش عمر بگذارم نشاط بو که پیوندی کنم این رشتهٔ کوتاه را