صبحدم، در باغ هر کو خندهٔ از آذر بیگدلی غزل 110

1 صبحدم، در باغ هر کو خندهٔ گل بایدش نیم‌شب در ناله دمسازی بلبل بایدش

2 تا تماشایی، ز گلچین باز داند باغبان گر گشاید درو گر بندد، تأمل بایدش

3 بی‌نوایی برنتابد با تهی‌دامن به باغ هرکه باشد باغبان، اندک تغافل بایدش

4 راه رو گر برهمن باشد، و گر شیخ الحرم؛ تا به دیر و کعبه ره جوید، توکل بایدش

5 هرکه عشق کودک سنگین دلش دیوانه کرد گر زنندش کودکان سنگی، تحمل بایدش

6 آذر آن کز سرگذشت جم همی‌جوید خبر بر لب جو جام مالامالی از مل بایدش