صبح، مگر میدمد از کوی تو از آذر بیگدلی غزل 164

1 صبح، مگر میدمد از کوی تو کز نفسش میشنوم بوی تو

2 توبه دهد بابلیان را ز سحر جادویی نرگس جادوی تو

3 سلسله ی شیفتگان غمت نگسلد از سلسله ی موی تو

4 دعوی خون، نشنود از من کسی روز جزا بینم اگر روی تو

5 شکوه ام از خوی تو هرگز نبود بود چو روی تو اگر خوی تو

6 گر نشینی تو به پهلوی من به که نشینند به پهلوی تو

7 آذر دل باخته را ساخته گوشه نشین گوشه ی ابروی تو