ماه صیام آمد این از مسعود سعد سلمان قصیده 39

1 ماه صیام آمد این ملک به سلامت فرخ و فرخنده باد ماه صیامت

2 آمد ماه بزرگوار گرامی و آسود از تلخ باده زرین جامت

3 نزد خداوند عرش بادا مقبول طاعت خیر تو و صیام قیامت

4 نام تو پاینده باد از آنکه نبشه ست دست بقا برنگین دولت نامت

5 چرخی و تابنده خلق توست نجومت بحری و بخشنده کف توست غمامت

6 شیری و میدان رزمگاه عرینت تیغی و خفتان و مغفرست نیامت

7 مهری و هرگز مباد هیچ کسوفت دهری و هرگز مباد هیچ ظلامت

8 هست سهام تو دو دیده حاسد گویی کز خواب کرده اند سهامت

9 هست حسامت همیشه بر سر اعدا گویی کز عقل کرده اند حسامت

10 قیصر در روم گشته بنده بنده ت کسری در پارس شد غلام غلامت

11 خان به شب از سهم تو نخسبد هرگز گر به بر خان رسد ز خشم پیامت

12 هست به دام تو دشمن تو همیشه گویی گشت این جهان سراسر دامت

13 دیده بدخواه تو چو دیده افعی است از سر آن خنجر ز مرد فامت

14 کام خود از بخت خود نیابد هرگز هر که ز خلق جهان نجوید کامت

15 دایم تابنده باد بر فلک ملک طلعت تابنده چو ماه تمامت

16 بادا در بوستان عمر قرارت بادا اندر سرای ملک مقامت