در سرابستان جان تا قد او بالا کشید
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 در سرابستان جان تا قد او بالا کشید سیل چشمم در فراقش میل بر دریا کشید
2 وعده ی وصلم همی داد او به چشم نیمه مست لیکن آب محبوب جان چون زلف خود در پا کشید
3 گرچه گل را رنگ و بویی هست در فصل بهار این دل محزون من بر روی شهرآرا کشید
4 گرچه در زیباییش همتا نباشد در جهان بس جفاها کاین دلم زان دلبر رعنا کشید
5 سرو بستان گرچه بس رعناست بر طرف چمن میل خاطرها بدان بالای سروآسا کشید
6 نام عشّاق جهان می دید بر اوج وفا چون به نام ما رسید آنجا قلم بر ما کشید