1 به حکم عشق چو بر اهل صدق ره گیرند گناهکار ببخشند و بی گنه گیرند

2 مجو به محمل شاهی، که در ولایت عشق گدا به تخت نشانند و پادشه گیرند

3 چه ظلمت است که بینندگان نمی دانند که شبچراغ ستانند یا شبه گیرند

4 خمیر مایهٔ آسایش است لای شراب بگو که صاف کشان جرعه ای ز ته گیرند

5 کمند کوته و بازوی سست و بام بلند به من حوالهٔ نومیدی ام گنه گیرند

6 در معامله بگشا به کشور عرفی که خرده بر گهر آفتاب و مه گیرند