در غم دلدار کس را این دل انگاری از کمال خجندی غزل 395

1 در غم دلدار کس را این دل انگاری مباد هیچ عاشق را ز یاری درد بی باری مباد

2 ناز های و هوی مستان زاهدان در زحمشند را عاشقانرا از می عشق تو هشیاری مباد

3 خون دل آمد شرابم نقل: دشنام رقیب گر دل باران خود دارد بر آتش همچنین

4 هیچکس را اینچنین خواری و خونخواری مباد اینچنی جز با منش باری و غمخوار مباد

5 چشم بیدار مرا گر خواب می پوشد نظر بانگ مرغ از دام چون بخشد فرح صیاد را

6 جز خیالش مونسی در خواب و بیداری میاد کار دل در زلف او جز ناله و زاری مباد

7 از طلب گر می فزاید داغ و درد او کمال در دل ریش تو جز درد طلبکاری مباد