در دل، آنانکه غم یار نهان از جویای تبریزی غزل 624

1 در دل، آنانکه غم یار نهان می دارند شعله ای را بخس و خار نهان می دارند

2 عزلت آنانکه گزیدند پی شهره شدن راز در پردهٔ اسرار نهان می دارند

3 غنچهٔ لاله صفت چون جگر آشامان داغ را در دل افگار نهان می دارند

4 به سر زلف تو آنانکه دلی باخته اند مهره را در دهن مار نهان می دارند

5 حیف از آن آینهٔ دل که ز گرد کلفت در پس پردهٔ زنگار نهان می دارند

6 پرده داران حرمخانهٔ اسرار ترا از دل و دیدهٔ خونبار نهان می دارند

7 می گزیدند کسانی که زمردم جویا یار از دیدهٔ اغیار نهان می دارند