به دل هر چیز بیند عشق آتشخو بسوزاند
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 به دل هر چیز بیند عشق آتشخو بسوزاند ز گرمی در تن بیمار این تب، مو بسوزاند
2 به هندستان ز ما آیین دیگر در میان آمد شود عاشق چو خواهد خویش را هندو بسوزاند
3 رود سوی چمن گر باد دامان نقاب او به ناف غنچه همچون نافه رنگ و بو بسوزاند
4 چو لاله هر گل دیبای بستر را بود داغی ز بس سوزد دلم، هر جا نهم پهلو بسوزاند
5 ترا خود حسرت چشم سیاهی نیست در خار پلنگ این داغ ها بگذار تا آهو بسوزاند
6 سلیم امید دوزخ داردم خوشدل، مگر طالع پس از مرگم به کام خویش چون هندو بسوزاند