1 در افکند ای صنم ابر بهشتی زمین را خلعت اردیبهشتی

2 زمین برسان خون‌آلود دیبا هوا برسان نیل اندود مِشتی

3 به طعم نوش گشته چشمه آب به رنگ دیده آهوی دشتی

4 بهشت عدن را گلزار ماند درخت آراسته حور بهشتی

5 چنان گردد جهان هزمان که در دشت پلنگ آهو نگیرد جز به کُشتی

6 بتی باید کنون خورشیدچهره مهی گر دارد از خورشید پشتی

7 بتی رخسار او همرنگ یاقوت میی بر گونه جامه ی کنشتی

8 جهان طاووس گونه گشت گویی به جایی نرمی و جایی درشتی

9 بدان ماند که گویی از می و مشک مثال دوست بر صحرا نبشتی

10 ز گِل بوی گلاب آید بِدانسان که پنداری گُل اندر گِل سرشتی

11 دقیقی چار خصلت برگزیده‌ست به گیتی از همه خوبی و زشتی

12 لب یاقوت‌رنگ و ناله چنگ می چون زنگ و کیش زردهشتی