در هستی کون خویش، از باباافضل کاشانی رباعی 96

1 سرگشته وار بر تو گمان خطا برم بی آنکه هیچ راه به چون و چرا برم

2 از جان و از تنم نتوانم به شرح گفت کاندر رهت، ز هر دو، چه مایه بلا برم

1 ای ذات منزهت مبرا ز وجود بر خاک در تو کرده ارواح سجود

2 چون قطرهٔ شبنم است بر برگ گلی از راه عدم هر آن چه آید به وجود

1 یا رب چو بخوانی ام، اطعنا گویم فرمان تو را به جان سمعنا گویم

2 بر من تو به فضل اگر غفرنا گویی من آیم و ربنا ظلمنا گویم