در محیط دین ز بس کشتی تبه گردیده از سعیدا غزل 132

1 در محیط دین ز بس کشتی تبه گردیده است کعبه را زان جامه در ماتم سیه گردیده است

2 بسکه در عین گنه از دیده اشکم رفته است چشم من سرچشمهٔ بحر گنه گردیده است

3 یک سر مو نیست خالی زلف از جان و دلی چون نگردد سیر آن چشم سیه گردیده است

4 در طریق عشق ای بی درد هرگز پا منه در پی ما سر ز سختی های ره گردیده است

5 از طلوع اختر طالع سعیدا سال هاست یار ما در صبح مهر و شام مه گردیده است