1 به گوش صبر دلا نالهٔ شبانه مکش سمند شوخ مزاج است، تازیانه مکش

2 نگویمت که به دل های ریش رحمی کن شکست قیمت عنبر، به زلف شانه مکش

3 چنین به آتش گل، عندلیب، در گلشن به هرزه مشت خسی را به آشیانه مکش

4 چه کرده اند تذروان بی گناه، ای غیر بیا و در چمن قدس دام و دانه مکش

5 هوای تیر تو هر ذره را بود در دل چو بر نشان بزنی، تیر از نشانه مکش

6 گرت ز آتش دل نیست لذتی عرفی بگو که نیم نفس از دل زبانه مکش