1 در خاکدان مباش، که خوار جهان شوی در روح سیر کن، که جهان در جهان شوی

2 در خاکدان دهر ممان، ای اسیر خاک آن به بود که طایر عرش آشیان شوی

3 پنجاه ساله طاعت خود را قضا کنی گر یک نفس مجاور دیر مغان شوی

4 در پیروی نفس و هوی بیش ازین مرو از عشق وا ممان، که زیان در زیان شوی

5 عشقست نوبهار و خزان در فسرد گیست ترسم که نو بهار ندیده خزان شوی

6 دارالامان عاشق عشقست بی خلاف اندر امان شوی، چو بدار الامان شوی

7 باز آی از هوی و هوسها، که عاقبت باز سپید صفه صدر جنان شوی

8 پیری و ناتوانی و ضعفست، قاسمی باشد مگر بدولت وصلش جوان شوی