در شب تاریک هجران زار از جهان ملک خاتون غزل 849

1 در شب تاریک هجران زار و سوزانم چو شمع او چو گل خندان و من سوزان و گریانم چو شمع

2 با دلی پر آتشم دوودم به سر بر می رود ز آتش سوداش سوزد رشته جانم چو شمع

3 گو برآ از مشرق امید آن خورشید حسن همچو صبحی تا به رویش جان برافشانم چو شمع

4 نیست بر بالین من جز آتش سودای او هر شبی تا روز و من از غم گدازانم چو شمع

5 شمع عالم سوز من با جمع خوش بنشسته بود با دلی مجموع و من خاطر پریشانم چو شمع

6 آتشی از مهر او در رشته جان منست روز و شب سوزد گریبان تا به دامانم چو شمع

7 آتش سودای او تا هست در جان جهان زرد و سوزان و پریشان حال و حیرانم چو شمع