اوحدالدین کرمانی

در دایرهٔ وجود موجود از اوحدالدین کرمانی رباعی 7

رباعی 7 ام از 1762 الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة

خانه / اوحدالدین کرمانی / دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی / الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة در دیوان رباعیات / رباعی شماره 7

1 در دایرهٔ وجود موجود تویی مقصود نگویمت که معبود تویی

2 گر در غزلی نام خط و زلف برم می دان که بهانه است مقصود تویی

اوحدالدین کرمانی

شعر شعر کهن رباعی اوحدالدین کرمانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از اوحدالدین کرمانی

1 ای دوست تو را زان به عیان نتوان دید کالبتّه به چشم جسم جان نتوان دید

2 از تو بگذر که تو زتو چندان است کز غایت تو ز تو جهان نتوان دید

1 آنها که درین جهان زغوغا برهند از خرسندی و از مدارا برهند

2 یا رب تو بدانچ هست خرسندی ده تا ما برهیم و خلق از ما برهند

شاعر شعر در دایرهٔ وجود موجود تویی اوحدالدین کرمانی می باشد.

این شعر در قرن 6 سروده شده است.

قالب شعر در دایرهٔ وجود موجود تویی رباعی است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1762 / 7

شعرقبلی

بنر