به دعوی قدت سرو سر افراز از کمال خجندی غزل 598

1 به دعوی قدت سرو سر افراز تبر بر پای خود خواهد زدن باز

2 از سر تا پا گلی ای شاخ نازک که برگت شیوه است و میوهات ناز

3 چو زر با بیدلان صافیم با تو چو قلبی نیست ما را بیش مگداز

4 بروی خوب این برقع چه رسم است بد است این رسم رسم بد برانداز

5 روان سازیم گفتی خونت از چشم ز تأخیری چه سوزی جان روان ساز

6 چه ها ضایع می کنی آب دهانت به خاک را بروی عاشق انداز

7 بر آن در حلقه زد جان آمدم حیف که در گوشی رسد زان حلقه آواز

8 کمال این حلقه بر سندان زدن چیست گرت جانیست در بازست در باز