به خون دیدهٔ حسرت سر رشته اند مرا
- 1
- 2
- 3
- 4
1 به خون دیدهٔ حسرت سر رشته اند مرا زسوز عشق نکویان برشته اند مرا
2 ندیده رنگ رخم روی سرخیی هرگز خط جبین مگر از زر نوشته اند مرا
3 همیشه بسته لب از عیب مردمان باشم برای بخیهٔ این زخم رشته اند مرا
4 جواب آن غزل «فکرت» است این جویا «چو صفحهٔ غلط از سر نوشته اند مرا»
دیدگاه‌ها **