در هوای عشق بازم دل پرواز از اسیری لاهیجی غزل 218

1 در هوای عشق بازم دل پرواز کرد بار دیگر عاشقی جانم ز سر آغاز کرد

2 بر در او بس که بنشستم درآخر آن صنم رحم کرد و آن در بسته برویم باز کرد

3 چون درون رفتم بخلوتخانه بزم شهود وه چه دلداری که با من دلبر طناز کرد

4 چون ز نقش غیرخالی دید او لوح دلم در سرای انس با خود جان ما دمساز کرد

5 هرکه از خلقان چو عنقا در جهان عزلت گزید مرغ جانش در هوای لامکان پرواز کرد

6 هرکه بیند از همه عالم جمال روی او در نهان و آشکارا با خودش همراز کرد

7 در جمال نوربخشش چون اسیری شد فنا از بقای بی زوالش بانوا و ساز کرد