1 در کسب هوا کوش که آزاد کند مشک بو را چو دمی همنفس باد کند مشک

2 دل را به شمیمی ز غم آزاد کند مشک هر عقدهٔ دل را گره باد کند مشک

3 پوشیده نماند به جهان جوهر معنی هر چند خموش آمده فریاد کند مشک

4 از نسبت آن جعد سیه موج هوا را آشفته تر از زلف پریزاد کند مشک

5 افشرده دل چاک مرا حلقهٔ آن زلف حاشا که به زخم اینهمه بیداد کند مشک

6 هر بوی که بیرون دهد از خود ز ختن دور جویا ز جدایی گله بنیاد کند مشک