1 تا نگارین رخ دلبند ز ما پنهان کرد خانه ی صبر من دلشده را ویران کرد

2 حال بیچاره خود از عشق تو خون بود ولی تیغ ایام فراق تو گذر بر جان کرد

1 تا از بر من آن صنم گل عذار رفت چون زلف بی قرار وی [از] من قرار رفت

2 مستغرقم به بحر غم اندر فراق تو زان رو کم از دو دیده بت غمگسار رفت

1 ای گوهر لطافت و ای منبع صفا بردیم از فراق تو بر وصلت التجا

2 بر بستر غمیم فتاده ز روز هجر آخر شبی خلاف فراقت ز در درآ