در آن مقام که در جلوه از آشفتهٔ شیرازی غزل 502

1 در آن مقام که در جلوه ماه من باشد چه جای شمع که خورشید انجمن باشد

2 کجا زکوثر و تسنیم دل شود محفوظ اگر شراب لبانت نصیب من باشد

3 زوصل لعل تو گر مدعی سلیمان شد ولی نه خوی سلیمان در اهرمن باشد

4 بزاغهای بهشتی که خالهای تواند بگو بهشت چرا منزل زغن باشد

5 اگر نه سوز تو در دل نهفته است چو من زبان شمع چرا آتشین سخن باشد

6 غریبم ار به بهشتم برند در محشر مرا بکوی خرابات چون وطن باشد

7 سخن بغیر حق آشفته نشنود زتو کس مدیح شاه زمانت چو در دهن باشد

8 خدیو کشور امکان علی امام نخست که آخرین پسرش صاحب زمن باشد

9 ستوده مهدی قائم که هشت باغ بهشت زلطف نکهت خلقش کمین چمن باشد