1 در آن کوش من بعد شاهی بدهر که روزی به انصاف ازاین خوان خوری

2 گرت نیم نان جو افتد بدست برغبت به از مرغ بریان خوری

3 نه زانسان که چندانکه مقدور تست ز افراط شهوت دو چندان خوری

4 ز بسیار خوردن شوی مرده دل خود اندک خوری، گر غم جان خوری

5 چو شد ز امتلا، طبع ناسازگار بود زهر اگر آب حیوان خوری

6 چو عیسی به قرصی بساز از فلک که خر باشی اردیگ پالان خوری

7 بپای خودت رفت باید بگور چو بر اشتهای کسان نان خوری