برغم تو به چون لبت پیاله از عرفی شیرازی مثنوی 82

1 برغم تو به چون لبت پیاله بنوشد بروی گرم تو ساقی که خون تو به بجوشد

2 بهای گوهر یوسف کسی چو او نشناسد همان به است که او را کسی باو نفروشد

3 کسی به بندگی آرد که در شمائل طاعت در بهشت نه بندد بروی خویش نپوشد

4 غبار کوچه راحت بدامنش ننشیند لباس درد تو بر هرکه روزگار بپوشد

5 نگویمت که مزن تیغ جور بردل عرفی رضا بده که پس از مرگ در لحد بخروشد