1 به رغم توبهٔ من چون لبت پیاله بنوشد به روی گرم تو ساقی، که خون توبه نجوشد

2 بهای گوهر یوسف، کسی خود او نشناسد همان به است که او را کسی به او نفروشد

3 کسی به بندگی آرد، که در شمایل طاعت در بهشت ببندد و به روی خویش نپوشد

4 غبار کوچهٔ راحت به دامنش ننشیند لباس درد تو بر هر که روزگار بپوشد

5 نگویمت که مزن تیغ جور بر دل عرفی رضا بده که پس از مرگ در لحد بخروشد