در فقر دلم عزم سیاهی دارد از عطار نیشابوری مختارنامه 14

1 روان شد باز تند و تیز منقار بخون بلبل زار کم آزار

2 به زهر آلوده کرده تیغ و چنگال به هیبت بازگسترده پر و بال

1 پی آن گیر کاین ره پیش بردست که راه عشق پی بردن نه خردست

2 عدو جان خویش و خصم تن گشت در اول گام هرک این ره سپردست

1 به گل بلبل همی گفت ای دل افروز چراغ مهربانی را برافروز

2 بیا کامشب شب ناز و نیاز است چو زلف ماهرویان شب دراز است

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند