در فراقت من نکردم خواب از جهان ملک خاتون غزل 830

1 در فراقت من نکردم خواب خوش بی لبت هرگز نخوردم آب خوش

2 غرقه گشتم در غمت دستم بگیر بحر غم را کی بود پایاب خوش

3 در فراقت جان شیرین می دهم بنده بیچاره را دریاب خوش

4 روی خوبت کعبه صاحب دلان زآنکه باشد ابرویت محراب خوش

5 تابکی در تاب باشی ای نگار گرچه باشد در دو زلفت تاب خوش

6 جز رخ عاشق فریبت دلبرا من ندیدم در جهان مهتاب خوش

7 کار من عشقست و بار از غم به دل باشدم در عشق او اسباب خوش