در مذهبِ ما کعبه از حکیم نزاری قهستانی غزل 493

1 در مذهبِ ما کعبه و بت خانه نباشد اندیشۀ خویش و غمِ بیگانه نباشد

2 هر کس روشی دارد و رایی و مرادی ما را به جهان جز غمِ جانانه نباشد

3 آخر برِ ما آی که خلوت گهِ سیمرغ آسوده تر از گوشۀ می خانه نباشد

4 می بر تنِ ناپاک حرام است بلی تو با اهلِ صفا خور که حرامانه نباشد

5 با ما سخن از چنگ و دف و مطرب و می گوی نه وعظ که ما را سرِ افسانه نباشد

6 ظاهر همه در مسجد و باطن به خرابات مردان نپسندند که مردانه نباشد

7 گویند که دیوانه ببوده ست نزاری این راز کسی داند و دیوانه نباشد

8 از غایتِ [حبّ است] وگرنه نظرِ شمع بر کشتنِ بی حاصلِ پروانه نباشد