1 در چشم ما خیال سهی سرو بس خوشست قد صنوبرش بر ما خوب و دلکشست

2 بر یاد آن دو روی چو گلنار و لعل لب همچون سپند جان جهانی بر آتشست

3 آن ترک نیمه مست چه خوردست گوییا کز باده هر دو نرگس او مست و سر خوشست

4 زلف تو را چه بود که از باد صبحدم دایم چو خاطر من مسکین مشوّش است

5 ما سر نهاده در قدم آن صنم به راه سرو قدش کشیده به هر جا و سرکشست

6 روزی ز زلف دوست نسیمی به دل رسید جان جهان هنوز از آن بوی در غشست

7 از دست روز هجر تو این نور چشم من دست دلم ز خون دو دیده منقّشست