در نفی تو خلق را از اوحدالدین کرمانی رباعی 19

1 از پستی اگر طالب بالا گردی شک نیست که همچو عقل والا گردی

2 تو از سر ابر در بُن دریا اُفت چون قطره مگر لؤلؤ لالا گردی

1 چون از سر جد پای نهادی در کار سررشتهٔ خود به دست عشقش بسپار

2 می کوش به قدر جهد و دل خوش می دار کاو چارهٔ کار تو بسازد ناچار

1 آنها که درین جهان زغوغا برهند از خرسندی و از مدارا برهند

2 یا رب تو بدانچ هست خرسندی ده تا ما برهیم و خلق از ما برهند