در بندم از آن دو زلف بند اندر بند از منوچهری رباعی 5

1 چو از زلف شب باز شد تاب‌ها فرو مرد قندیل محراب‌ها

2 سپیده‌دم، از بیم سرمای سخت بپوشید بر کوه سنجاب‌ها

1 هنگام بهارست و جهان چون بت فرخار خیز ای بت فرخار، بیار آن گل بی‌خار

2 آن گل که مر او را بتوان خورد به خوشی وز خوردن آن روی شود چون گل بربار

1 ای بت زنجیر جعد، ای آفتاب نیکوان طلعت خورشید داری، قامت فردوسیان

2 نافرید ایزد زخوبان جهان چون تو کسی دلربا و دلفریب و دلنواز و دلستان