در گلویم بی‌تو هردم از جویای تبریزی غزل 1000

1 در گلویم بی‌تو هردم آب می‌گردد گره آرزوها در دل بی‌تاب می‌گردد گره

2 گر خیال چین ابرویش کنم در سینه‌ام چون انار ز درد دل خوناب می‌گردد گره

3 باده را نازم که از فیض طلوع نشئه‌اش بر جبین او در نایاب می‌گردد گره

4 رتبهٔ بالانشینی‌های ابرویش نداشت قطره‌سان زان روی از شرم آب می‌گردد گره

5 گر به کام غم‌پرستان افتد از طوفان درد چون دل عاشق ز غم بی‌تاب می‌گردد گره

6 بی‌تکلف سینه‌اش جویا چو دُرج گوهر است در گلوی هرکه بی‌او آب می‌گردد گره