1 در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل گر جای جای قافیه بعضی مکرّرست

2 معنی سر سخن بود و قافیه تنش بر یک تر ازو او دوسر، آن چون دو پیکرست

3 گر قافیه دو باشد و معنی یکی بدست لیک اربعکس باشد آن سخت در خورست

4 زیرا که بوستان سخن را درختها اوضاع قافیه ست و معانی بروبرست

5 یک میوه بر درختی چندان شگفت نیست بر یک درخت میوه دو گونه عجب ترست